Разговор помеѓу Гордана Јанкулоска и Зоран Ставревски

ЗС: Да.
ГЈ: Што правиш?
ЗС: Еве, еден состанок имав интерен.
ГЈ: А бе гледам Лена ми врти, непрекинато. Не знам тебе дали те бараше? И сега 
ми пратила порака…
ЗС: Сигурно, еве Тања ѕвони.
ГЈ: Да. „Претседателот рече итно да одиш во Собрание“. Значи… што да ти кажам.
ЗС: Да, да, он од некоја плажа.
ГЈ: Да. А јас знам зашто ме бара и 3-4 пати ми ѕвонеше на мобилен и не и 
дигам, и добивам порака „Претседателот рече итно да одиш во Собрание“, 
мислам…Гласањево у 12.30, сега е 12.20.
ЗС: Добро. Добро ајде. Не е толку темата битна, колку односот што е.
ГЈ: Не бе, мене ме нервира односот, иначе мислам, тоа е. Ќотекот е ќотек и да 
стиснеш и да не стиснеш копче, пак критиката е таа е, за сите е иста, знаеш.
ЗС: Мхм
ГЈ: Ама, односов е…чекај бе па јас сегде може да сум, така?
ЗС: Мхм.
ГЈ: Може човек на лекар да е, така? Сé се случува…у 20…10 минути пред овакво, 
ми вика итно да одиш у Собрание.
ЗС: Да де да, ама ќе видиш кој ќе биде таму. Пак…
ГЈ: Ја и ти.
ЗС: Фраерите нема да бидат таму.
ГЈ: Градските дечки.
ЗС: Да. Океј Горде, ајде.
ГЈ: Ќе видиш…
ЗС: Ај ќе дојдам и ја, да не си само ти.
ГЈ: …ќе отидам, да не биде…
ЗС: И онака сигурно и кај мене вртат, пошто
ГЈ: Да, да, да. Да не биде дека сега мене и тебе не барале под дрво и под 
камен, ќе отидам…
ЗС: Да не биде, пошто ќе испадне негде сме…у некоја афера, нешто праиме.
ГЈ: Да, да, да. Пошто двајцата…
ЗС: Чим неможе да не најдат двајцата, тоа е тоа. Не треба поише да се мисли,
ГЈ: Посебно, што тие другите што исто нема да се таму, ќе треба да имаат 
оправдување.
ЗС: Да.
ГЈ: Ајде, ќе тргнам сега, ако не.
ЗС: Ајде, се гледаме, чао.
ГЈ: Ајде, се гледаме, чао.
ЗС: Чао.