Разговор помеѓу Гордана Јанкуловска и Зоран Ставревски

ГЈ: Да де, да. И фактички ти ќе расипеш односи со десет други за да…
ЗС: Му ставил тој турчинот три бројки, му викал абе со тие три бројки колкава 
ќе е користа за Македонија. Абе му викам, основно дете од основно да ги чита 
бројкиве ќе види дека лажат у тоа. Глупак еден.
ГЈ: Не, ама мислам ние сме збореле, толку е површен, толку е…
ЗС: Ѓубре е, ѓубре. Значи ѓубре невидено е, полош е од сите. Значи другите 
може не знаат некои работи, може не им е, знаеш познато нешто.
ГЈ: Ама и посебно бе Зоки со тебе, сите овие години.
ЗС: Ѓубре невидено е Горде. Кога ова пред мене вака го прави, можам да 
замислам на само што се збори.
ГЈ: Значи на цела поддршка, на се што имаш напраено и тоа не денес, не вчера, 
него со години наназад.
ЗС: Не сум сретнал.. епа затоа толку се изнервирав.
ГЈ: Јас па не сум слушнала, баш тогаш изгледа само што сум заспала
ЗС: Не бе добро, ја знаев дека спиеш, онака од лутина не можев да издржам.
ГЈ: Не па јас сабајле коа видов викам човекот штом толку се изнервирал, 
сигурно е нешто сериозно.
ЗС: Абе знаеш како она перфидно онака покварено ги буцкаше работите.
ГЈ: Педерски.
ЗС: Значи најрасипано што може.
ГЈ: Да де, да.
ЗС: Сеа он сака да го направиме, ја не сакам нешто, или не знам… А за овие … 
многу сомнителен ми е, цело време истово го прави.